شخصی به نام امیل کرپلین این اختلال را به عنوان ترس از بد ریختی شناسایی کرد و آن را به عنوان وسواس دانست که در طول بیش از ۱۰۰ سال افرادی بوده اند که وسواس شرم از شکل بدن خود داشته و یا نگرانی مفرطی از بینی خود داشته اند .  اختلال خود زشت انگاری بخوبی مورد مطالعه قرار نگرفته چون زمانی افراد زمانی که به بدن خود خس خوبی نداشته باشند و دنبال ایراداتی باشند به متخصصین جراحی و پوست رجوع می کنند و برای درمان وسواس شدید خود به درمانگاه مشاوره و یا روانپزشک مراجعه نمی کنند . مطالعاتی که بر روی دانشجویان انجام شده بود بر اساس آمار بدست آمده به این نتیجه رسیدند که بیش از پنجاه درصد آن ها اشتغال ذهنی از جنبه خاصی از ظاهر خود دارند و بیست و پنج درصد از آن ها به خاطر این اشتغال ذهنی دچار نواساناتی بر روی احساسات و کار کرد خود شده بودند . اگر بخواهیم بیشترین امکان دچار شدن به این اختلال را بیان بکنیم بین سنین ۱۵ تا ۳۰ سالگی می باشد و زنان بیشتر از مردان دچار این اختلال می شوند و ناگفته نماند این اختلال در مجرد ها بیشتر میباشد و بر اساس آماری که به دست آمده اکثر آن ها دچار افسردگی ، اضطراب و اختلالات دیگر بوده اند .

شایع ترین نگرانی ها به عیب های صورت مانند بینی مربوط می شود و گاهی نگرانی مبهم و فهم آن دشوار میباشد ، قسمت های دیگر بدن که مایه نگرانی هستند عبارت است از موها ، پستان و حتی اعضای تناسلی می باشد . اختلال بد شکل پنداری در مردان میل به بزرگ تر شدن هیکل و به دست آوردن عضلاتی بزرگ است ، این حالت می تواند در زندگی معمولی ، حفظ شغل یا سلامت فرد اختلال ایجاد کند شایع ترین علایم باور یا هذیان واضح به این موضوع که دیگران به عیب های او توجه زیادی دارند ، اجتناب از آینه و سطوح شفاف و یا برعکس نگاه کردن بیش از حد در آینه و کوشش برای پنهان کردن نقص با آرایش یا لباس و حتی از رویارویی با اجتماع و شغل دوری می کنند و ممکن است خانه نشین شوند زیرا نگران میباشند که به خاطر نقص هایشان مسخره شوند .

اختلال خود زشت انگاری چیست؟

نیکا، روانشناس خوب در کرج

 

برای خواندن آخرین مقاله درمورد آدم سالم کیست؟ اینجا کلیک کنید.